My Baby
Episode 02
- Nielong
ปล. ก่อนอ่านตอนนี้ อ่านแดนเป็นกิ๊กในจอยลดาให้ถึงตอนที่ 02 ก่อนนะคะ
“ปล่อยแดน!!”
“แดนครับ!!” สองแขนกอดร่างสูงเอาไว้แน่น
ก่อนจะพาเดินเข้าไปด้วยกันในห้องนอน บานประตูปิดลงเสียงดัง พร้อมกับการดีดดิ้นของคนตัวใหญ่อย่างไม่ยอมแพ้
ไม่รู้ว่าเขาเมาหรืออะไร แต่เพียงแค่เห็นหน้าของ ‘พี่อิ๊ง’ ความโกรธในใจก็พุ่งเข้ามาแทนที่ มันผสมรวมๆกับอาการน้อยใจทั้งหลายที่มีอยู่ในตอนแรก
จนตอนนี้เลยกลายเป็นไม่อยากจะเห็นหน้าซะงั้น
หายไปตั้งหลายชั่วโมง..
ไปเอากับไอ้หมอนั่นเพิ่งเสร็จแล้วค่อยมาหาเขารึไง
“ไม่ต้องมาคุยกับแดนเลย! พี่แม่ง!! มาทำไม”
“พี่ก็มารับแดนไง ทำไมเมาขนาดนี้”
ปึก!
กายใหญ่ถูกดันลงกับเตียง แดเนียลพยายามที่จะลุกหนีแต่ก็ถูกร่างเล็กยื้อเอาไว้ที่เดิม
ทั้งสองคนดึงดันกันอยู่แบบนั้น จนกระทั่งกายบางตัดสินใจเขยิบขึ้นไปนั่งคร่อมทับบนตักของคนเด็กกว่าเอาไว้
ตัวเขาก็ใช่ว่าจะหนัก ร่างเล็กพยายามกดเอวลงไปบนตักแล้วประคองหน้าของอีกฝ่ายให้หันมามองกันตรงๆ
“โกรธอะไรพี่?” มือทั้งสองข้างจับอยู่ที่แก้ม
ตาของทั้งคู่ประสานเข้าหากัน หนึ่งคนเต็มไปด้วยความโกรธเคือง แต่พอปะทะเข้ากับนัยน์ตาอ้อนๆราวกับแมวนั้นก็ทำเอาอาการร้อนๆในอกตอนแรกหายไปจนเกือบหมด
เบื่อตัวเองโคตรๆ พอเป็นแบบนี้
ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องแพ้ให้กับใบหน้าอ้อนๆของอีกฝ่ายด้วยก็ไม่รู้ มันเป็นมาตั้งแต่แรกเจอ
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแต่เขาก็ไม่เคยจะห้ามใจตัวเองได้เลยสักที
“พี่มาทำไม? ไอ้หมอมันปล่อยให้มารึไง?”
“ทำไมแดนต้องพูดถึงคนอื่นด้วยครับ
พี่อยู่นี่ไง”
“หึ” เด็กหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอ ตาเรียวเบือนหนีไปทางอื่นราวกับคนที่ไม่อยากจะฟัง
แล้วนั่นก็ทำให้อิ๊งเลือกที่จะบีบแก้มของร่างสูงเพื่อเรียกความสนใจ
“แดนไม่อยากเจอพี่เหรอ?”
“...” เขาไม่ตอบคำถาม
มือหนาประคองเอาไว้ที่สะโพกบางก่อนจะพยายามยกออก หากแต่ร่างเล็กก็ยังคงขืนเอาไว้
“แดน โกรธอะไรครับ?”
“พี่ยังจะถามอีกเหรอ? พี่แม่ง”
กลิ่นลมหายใจที่ปล่อยออกมาเต็มไปด้วยแอลกอฮอล์
น้ำเสียงที่หลุดออกมาโดยปราศจากการยั้งคิดมีแต่ความโมโห อิ๊งรู้เรื่องนั้นดี
และเขาก็ไม่คิดที่จะถือโทษคนเมาอะไรหรอก แค่ในตอนนี้อยากคุยกันแบบดีๆก็พอ
“แดนไม่โกรธพี่นะ พี่อิ๊งมาง้อแล้วนี่ไง”
“ง้อแล้วไงวะ”
แดเนียลมองด้วยสายตาหาเรื่อง คนเด็กกว่าจ้องเข้าไปนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความสั่นไหว
ก่อนที่ชั่ววินาทีหนึ่งมันจะเผยความน้อยใจออกมาจนล้น “เดี๋ยวพี่ก็กลับไปหามันอยู่ดี”
แค่มองก็สัมผัสได้
หัวใจของร่างเล็กสั่นไปหมดในตอนที่เห็นแบบนั้น ความจริงแล้วเขาก็ไม่ได้อยากที่จะทำร้ายใคร
แต่เขากับแดนเจอกันช้าไป แล้วมิวเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิด
ถ้าถามว่าเขารักมิวหรือแดนมากกว่ากัน
แน่นอน.. คำตอบต้องเป็นมิวอยู่แล้ว
แต่..
เขาก็เสียแดนไปไม่ได้
เขาขาดแดนไม่ได้
เขารู้ดีว่ามันคือความเห็นแก่ตัวของเขาเอง
แต่ทว่า..
“เราเลิกยุ่งกันเหอะพี่”
คำพูดนั้นกลับทำให้ในใจของเขาถูกบีบอย่างแรง
ร่างเล็กเม้มริมฝีปากจนแทบเป็นเส้นตรง จู่ๆขอบตาก็ร้อนผะผ่าวเนื่องจากเขาไม่ทันได้เตรียมใจ
แล้วก็ไม่เคยคิดด้วยว่าแดนจะเป็นฝ่ายบอกเลิกเขาก่อน
“แดน..”
“แดนไม่ไหว แดนทนอยู่งี้ไม่ได้แล้ว”
“แดนไม่เอา” สองแขนสวมกอดกายหนาเอาไว้แน่นๆราวกลับกลัวว่าแดเนียลจะหายไป
ร่างเล็กซุกหน้าเข้ากับคอแกร่ง ยื้อตัวเอาไว้แบบสุดแรงเมื่อสัมผัสได้ว่าร่างสูงกำลังจะดันเขาออกห่าง
“แดนพูดเพราะว่าเมาใช่มั้ย ไม่เอานะ”
“พี่อิ๊ง พอแล้ว..”
“ไม่เอา”
“พี่จะรั้งแดนไว้ทำไมวะ พี่ไม่เคยรักแดนอะ
พี่แม่ง..”
“พี่อิ๊งรักแดนนะ”
คำคำนั้นหลุดออกจากปากแทบจะทันที แล้วมันก็ชัดถ้อยชัดคำมากจนเรียกสติของคนเมาให้กลับมาได้
เหมือนกับว่าโลกหมุนไปชั่วขณะ ร่างสูงกลืนน้ำลายลงคอแบบฝืนๆ
ภายในห้องเงียบกริบไม่มีใครพูดอะไรออกมา มีเพียงอ้อมกอดที่แน่นแสนแน่น และคำว่ารักที่ดังก้องอยู่ในหู
รักแล้วทำไมทำแบบนี้วะ..
เขาถามตัวเองในใจ แต่แล้วก็เป็นอีกครั้งที่เด็กหนุ่มพ่ายแพ้ให้กับอีกฝ่าย
เนื่องจากว่าไม่มีแรงที่จะดันออกอีกต่อไป
“แดนอยู่กับพี่ก่อนได้มั้ยครับ?”
“...”
“แดเนียล”
“พี่แม่ง..อือ”
ริมฝีปากถูกทับด้วยคนตัวเล็ก ร่างสูงนิ่งไว้แบบนั้น
ปล่อยให้คนบนตักรุกรานตัวเขาโดยที่ไร้การตอบกลับ กลีบปากหนาถูกแยกให้ออกด้วยปลายลิ้นอ่อนนุ่ม
ความชื้นแฉะทำให้ภายในใจรู้สึกโหวงไป แอบหงุดหงิดตัวเองเล็กน้อยเพราะรู้ดีว่าเขาแพ้ต่อสัมผัสของพี่อิ๊งอีกแล้ว
และยิ่งตอนนี้เลือดในกายดันเต็มไปด้วยแอลกอฮอล์อีกต่างหาก
สัมผัสทุกอย่างมันไวไปหมด แดนบีบเอวเล็กเอาไว้แน่นเพื่อดึงสติกลับมา
หากแต่ปลายลิ้นที่กวาดต้อนไปทั่วๆโพลงปากก็ฉุดให้เขาดำดิ่งลงไปในเหวอีกครั้ง
เขาไม่มีทางที่จะปีนขึ้นมาได้ ในเมื่อพี่อิ๊งไม่ยอมปล่อยให้เขาไปไหน
ไม่ยอมปล่อยให้เขาเป็นอิสระ
ไม่ปล่อยให้แดนหลุดพ้นจากชื่อที่เรียกว่า
‘ชู้’
แต่ก็ไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว
เป็นพี่อิ๊งเองที่ไม่ปล่อย หรือเป็นเขาที่ไม่ยอมเดินออกไป
“พี่อิ๊ง..”
“ทำให้พี่เป็นของแดนหน่อยครับ”
นั่นแหละ ประโยคเดิมๆที่ฟังเมื่อไหร่ก็แพ้ดังออกมาจากปาก
ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่เขาพลิกให้ร่างเล็กลงไปนอนราบบนเตียง
กายหนาเคลื่อนขึ้นคร่อมลงทับก่อนจะกดจมูกซุกอยู่ที่ตรงซอกคอ กลิ่นกายหอมๆนั้นไม่ต่างอะไรจากยาเสพติด
ยิ่งสูดมันเข้าปอดเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้ว่าไม่มีทางหนีไปไหนรอด
คนตัวเล็กเชิดหน้าขึ้นเปิดทางอย่างจำยอม
นิ้วทั้งสิบสอดเข้าไปในกลุ่มผมหนา ขย้ำเป็นจังหวะในขณะที่ริมฝีปากแกร่งขบเม้มลงมาตรงหัวไหล่
“แดน..”
..อย่าทำรอย
คำพูดนี้เกือบจะหลุดออกไป
แต่คราวนี้เขากลับไม่กล้า
ทุกทีเวลามีอะไรกัน
อิ๊งจะเป็นฝ่ายห้ามเสมอ เขาไม่ต้องการให้มีร่องรอยอะไรอยู่บนตัว แต่วันนี้ปากมันกลับพูดไม่ออก
เนื่องจากเขาไม่กล้าขัดใจอะไรเด็กคนนี้อีก
ถ้าแดนหายไป..
ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงเหมือนกัน แต่เพียงแค่คิดก็ใจหายขึ้นมาเฉยๆ
ทั้งๆที่พวกเราตกลงกันว่าความสัมพันธ์นี้จะจบลงแค่เซ็กส์ในตอนที่ว่างเท่านั้น
แต่ในเมื่อต่างคนต่างก็รู้สึก แล้วจะให้เขาเลือกหนทางไหน
“อือ..แดน”
เด็กหนุ่มถอดเสื้อของเขาออก
ส่วนเขาก็ดึงเสื้อของอีกฝ่ายให้หลุดจากหัวแล้วโยนลงไปข้างเตียง ใช้เวลาไม่นานร่างของทั้งสองคนก็เปลือยเปล่า
ผิวกายเนียนละเอียดแนบเข้าหากันอย่างไร้ช่องว่าง ฝ่ามือร้อนทาบลงบนแกนกายของคนตัวสูงก่อนจะกำมันเอาไว้แล้วรูดเบาๆเป็นจังหวะ
ในขณะที่ริมฝีปากหนากดจูบไปทั่วกายเล็ก
แผ่นหลังบางแอ่นขึ้นจากเตียงใหญ่เพราะความรู้สึกเสียวแปลบที่ตรงยอดอก อิ๊งใช้มือกับส่วนนั้นของเด็กหนุ่มจนกระทั่งส่วนหัววาวฉ่ำไปด้วยน้ำสีใส
ความลื่นของมันทำให้เขาเล่นได้ถนัดมากยิ่งขึ้น และแน่นอนว่ามันก็ทำให้แดนคุมอารมณ์ไม่ได้อีกต่อไป
“อ่า..พี่อิ๊ง”
“พี่กินมันมั้ย แดนอยากให้พี่ทำอะไร..”
ร่างสูงเขยิบขึ้นมานั่งคร่อมอยู่ตรงช่วงอกในทันทีที่พูดจบ
ท่อนเนื้อร้อนที่อัดแน่นด้วยแรงอารมณ์ชี้หน้าเขาอย่างหาเรื่อง มือเล็กจับมันเอาไว้ให้มั่นก่อนจะอ้าริมฝีปากครอบครองอย่างเอาใจ
กลีบปากบางดูดเม้มอยู่ที่ตรงส่วนหัว
ปลายลิ้นดันเขี่ยไปตามรอยหยักเรียกให้น้ำสีใสซึมออกมาอีกระลอก แดนยันแขนเท้าเอาไว้กับหัวเตียง
เขาก้มลงมองคนตัวเล็กด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าตอนนี้อะไรมันเด่นมากกว่า
อยากทำไหม ก็อยาก
แต่ก็ไม่อยากตกอยู่ในสถานะของคนที่ถูกเรียกมาเฉพาะเวลามีอารมณ์
หรือสิ่งที่ไอ้ดอนนิยามให้เข้าใจง่ายๆว่า ‘คนแก้เงี่ยน’ นั่นแหละ
บางทีเขาก็อยาก make love กับพี่อิ๊งบ้าง
แต่เรื่องแบบนั้นจะทำไปทำไม ในเมื่อเราไม่ได้เป็นแฟนกันเสียหน่อย
“อึก..อะ อือ”
“ซี๊ด.. พี่อิ๊ง”
หน้าท้องแกร่งเกร็งจนขึ้นรอยนูน อิ๊งใช้มือข้างที่ว่างลูบไปตามกล้ามเนื้อที่แสนจะสวยงามเกินเด็กม.ปลาย
เขาใช้ริมฝีปากได้ดีเสมอ แล้วมันก็ทำให้แดนเชิดหน้าขึ้นครางด้วยความพอใจ
มือหนาคว้าเอาถุงยางที่วางอยู่บนหัวเตียงมาฉีกออก
นี่เป็นห้องของเพื่อนพี่อิ๊งก็จริง แต่พวกเขาใช้มันเป็นรังรักมาหลายครั้งหลายหนแล้ว
จึงไม่แปลกที่แดนพอจะจำได้ว่าของอะไรวางอยู่ตรงไหนบ้าง
“พอแล้วเหรอ?” ลิ้นเล็กเลียริมฝีปากในขณะที่เงยถาม
เขาแนบแก้มเข้ากับท่อนเนื้อร้อนพร้อมกับมองร่างสูงแบบอ้อนๆ อิ๊งเอียงแก้มถูไถกับมันอย่างรักใคร่
ก่อนจะบีบที่ปลายถุงยางแล้วค่อยสวมใส่ให้กับอีกฝ่าย
“แดนครับ อย่าเงียบใส่พี่อิ๊งสิ..”
“...”
“แดน ยังไม่หายโกรธพี่เหรอ?” ริมฝีปากบางคว่ำลงเมื่อพบว่าร่างสูงไม่ยอมตอบ
กายหนาขยับไปอยู่ที่กลางหว่างขาของเขา จับขาเรียวทั้งสองข้างแยกออกแล้วรูดแกนร้อนเพื่อเตรียมพร้อมตัวเอง
“แดน..”
“แดนเหนื่อยกับพี่แล้ว”
“...”
“ถ้าอยากให้เป็นตุ๊กตายาง
ก็จะเป็นให้ละกัน”
“ไม่ใช่แบบนั้- อ๊ะ!”
คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อแกนร้อนค่อยๆกดเข้ามาด้านใน
คำพูดในตอนแรกขาดหายไปเมื่อสิ่งคับใหญ่แทนที่เข้ามา ตาคมจ้องเข้ามาสบลึกเข้ากับเขา
มันเต็มไปด้วยความน้อยใจหลังจากที่พูดประโยคข้างต้น
อิ๊งแนบมือเข้ากับข้างแก้มของคนตัวสูงในขณะที่ร่างกายผสานเป็นหนึ่ง
แดนยันแขนเอาไว้กับเตียง ขยับสะโพกเป็นจังหวะเนิบนาบเมื่ออะไรๆเริ่มจะไหลลื่น
“พี่ไม่ได้..อือ จะให้แดนเป็นแบบนั้น”
“ที่พี่ทำอะ.. มันก็ไม่ต่างอะไร..
จากแบบนั้นเลย”
“แดน..อ๊ะ.. แดนไม่ใช่นะ” เขากำแขนใหญ่เอาไว้แน่น
ฟันคมกัดเข้าที่ริมฝีปากในตอนที่ร่างสูงกระแทกหน้ามาหนักๆ บทรักของเด็กม.ปลายมันเกินอายุไปไกล
ไม่แน่ใจว่าเพราะสิ่งนี้รึเปล่าที่ทำให้เขาเรียกให้แดเนียลมาหาบ่อยๆ
รู้ตัวอีกทีก็ไปไหนไม่ได้
สองแขนสวมกอดร่างสูงเอาไว้แน่น
กายหยาบเขยื้อนเป็นจังหวะท่ามกลางเหงื่อเม็ดใหญ่ที่ซึมออกมาตามหน้าผาก ร่างกายมันร้อนไปหมด
แต่คงจะไม่เท่ากับความรู้สึกบางอย่างที่ติดอยู่ในใจ
เขาจะทำยังไงดี
เขาต้องทำยังไง
“แดน..อ๊ะ แดน”
“พี่อิ๊ง.. เลือกแดนได้มั้ย”
“อ-อึก..”
เสียงทุ้มกระซิบอยู่ที่ข้างหู
ทำเอาก้อนสะอึกมาจุกอยู่ที่ตรงคอ เขาวาดแขนสวมกอดร่างสูงเอาไว้แน่น เล็บจิกลงที่แผ่นหลังกว้างพร้อมๆกับใบหน้าที่ซุกลงกับหัวไหล่แกร่ง
“ถ้าไม่งั้น..อืม..
แดนจะพอแล้วจริงๆนะ”
“อย่าบังคับพี่..”
“จริงๆครับ”
“แดน.. ฮึก..อื้อ อยู่กับพี่นะ”
เขากอดร่างสูงแน่นขึ้น จนตอนนี้ต้องยอมรับแล้วว่าสิ่งที่พูดกับอูนอินอยู่บ่อยๆนั้นมันไม่เป็นความจริงเลย
‘กูไม่ได้คิดอะไรกับน้อง’
‘น้องก็แค่คนแก้เหงาปะ’
‘มึงไม่ต้องห่วงหรอกน่า
มันก็แค่คั่นเวลา ถ้ามิวมีเวลาว่างให้กูเมื่อไหร่ กูก็จะเลิกยุ่งกับน้องทันทีเลย’
‘มันไม่มีอะไรนอกจากแค่นอนด้วยกันอะ’
‘น้ำแตกแล้วก็แยกทาง มึงไม่รู้จักคำนี้เหรอ’
ความจริงมันไม่ใช่แบบนั้นเลย
“พี่..อื้อ พี่ขอเวลา”
“ยังไง?”
“พี่ขอเวลาอีก..อ๊ะ อีกนิด นะแดน”
“นานแค่ไหน?”
“..ฮึก แปปเดียว.. แค่แปปเดียว
พี่จะจัดการ..อ๊ะ ทุกอย่าง..ให้เรียบร้อย”
“...”
“แล้วแดนมาคบกับพี่นะ”
talk : กู๊ดไนท์ค่าาาา
tag : #แดนเป็นกิ๊ก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น